Angiografia

Istnieje również angiografia jamy brzusznej, szyi, kończyn dolnych i górnych, a nawet oddzielna procedura dla komór serca - angiokardiografia. Zabieg można wykonać zarówno na jednym narządzie lub nawet na określonym obszarze (wybiórczo), jak i na całym ciele jako całości (angiografia ogólna), w zależności od wskazań i zaleceń lekarza.

Oprócz klasycznego badania TK istnieją również opcje alternatywne:

• MR-angiografia oparta na promieniowaniu magnetycznym. Zabieg jest dość drogi, ale w niektórych przypadkach wykonywany jest bez kontrastu, co daje szansę osobom uczulonym na jod lub problemy z nerkami.
• Angiografia ultrasonograficzna, która obejmuje skanowanie dwustronne i potrójne. Badanie ultrasonograficzne naczyń krwionośnych, czyli ultrasonografia, jest uważane za jedną z najbardziej pouczających metod badania aorty i tętnic w przypadku tętniaków, a także anomalii w rozwoju żył wrotnych i tętnic obwodowych.

Jest też angiografia 3D, która pozwala na wizualizację obszaru naczyń krwionośnych w formacie trójwymiarowym.

Wskazania i przeciwwskazania

Angiografia naczyniowa jest zalecana głównie w celu potwierdzenia lub odrzucenia następujących diagnoz i deformacji:

• zakrzepica, miażdżyca;
• tętniaki;
• zwężenie naczyń krwionośnych, ich deformacja;
• wady narządów, urazy wewnętrzne;
• wady rozwojowe (zjawisko, w którym tętnice i żyły komunikują się ze sobą).

Ponadto metoda angiografii pozwala na ocenę funkcjonowania nerek, identyfikację torbieli i guzów, diagnozowanie i wyjaśnianie chorób oczu. Zabieg wykonywany jest również przed operacją serca lub na otwartym mózgu w celu oceny stanu przed operacją.

Angiografia nie jest zalecana w następujących przypadkach:

• Alergia na leki zawierające jod, ponieważ są częścią środka kontrastowego.
• Choroby nerek, ponieważ niosą one ogromny ciężar usuwania kontrastu z organizmu.
• Naruszenie krzepnięcia krwi, ponieważ do zabiegu konieczne jest wykonanie nakłucia. Przedłużone krwawienie może prowadzić do dużej utraty krwi i jest obarczone tragicznymi konsekwencjami..

Diagnostyka angiograficzna naczyń krwionośnych jest zabroniona kobietom w ciąży, ponieważ promieniowanie jonizujące negatywnie wpływa na rozwijający się płód.

Trening

Aby przepisać zabieg, należy upewnić się, że pacjent nie ma przeciwwskazań, dlatego oprócz kilku badań krwi należy również przejść test alergiczny.

Na dwa tygodnie przed badaniem konieczne jest zmniejszenie obciążenia nerek, rezygnacja z alkoholu. Czasami do ochrony nerek stosuje się nawodnienie, tj. nasycenie organizmu płynem bezpośrednio przed zabiegiem. Według uznania lekarza, pacjentowi można przepisać leki przeciwlękowe i przeciwhistaminowe w celu zmniejszenia ryzyka reakcji alergicznej.

Nie zaleca się jedzenia i picia wody przez 3-4 godziny. Przed rozpoczęciem badania należy usunąć wszystkie metalowe przedmioty i biżuterię. Miejsce nakłucia musi być wolne od włosków.

Jak wygląda egzamin?

Diagnostyka naczyniowa za pomocą angiografii przeprowadzana jest w specjalnie wyposażonym gabinecie. Obiekt leży na stole, lekarze naprawiają go i podłączają do monitorów. Następnie za pomocą nakłucia do żyły wprowadza się cewnik, przez który stopniowo wstrzykuje się kontrast. Najczęściej nakłuwa się tętnicę udową i wstępnie podaje się znieczulenie miejscowe. Podczas badania angiograficznego urządzenie wykonuje serię zdjęć i rejestruje zabieg. Po zakończeniu cewnik usuwa się z żyły i na miejsce wkłucia nakłada się bandaż uciskowy.

Wyniki badania są wydawane pacjentowi po zabiegu w formie elektronicznej wraz z opinią biegłego. Jeśli zabieg przebiegał bez komplikacji, pacjent czuje się dobrze, a krwawienie z miejsca nakłucia ustało, po godzinie obserwacji można wrócić do domu. W przeciwnym razie pozostają pod nadzorem na kolejny dzień..

Efekty

Angiografia naczyniowa jest równoznaczna z zabiegiem chirurgicznym, dlatego istnieje możliwość powikłań. To może być:

• przyspieszenie lub spowolnienie tętna;
• nagła reakcja alergiczna;
• upośledzona czynność nerek;
• zasinienie i zasinienie w miejscu nakłucia;
• krwawienie.

Aby zmniejszyć ryzyko, podczas angiografii dyżuruje kardioreanimatolog, przeprowadzana jest wstępna rozmowa z pacjentem, badana jest anamneza i wykonywane są liczne testy. W przypadku przestrzegania zaleceń lekarza w ciągu dwóch dni po badaniu angiograficznym możliwy jest powrót do normalnego trybu życia.

Angiografia

Co to jest angiografia?

Angiografia to rodzaj badania rentgenowskiego, które tworzy szczegółowe obrazy tętnic (naczyń krwionośnych) i przepływu krwi w nich. Obrazy te nazywane są angiogramami..

Badania rentgenowskie Promienie rentgenowskie to bezbolesny sposób na uzyskanie obrazów wnętrza ciała za pomocą promieniowania.

Angiografia polega na wstrzyknięciu do naczyń krwionośnych specjalnego barwnika zwanego środkiem kontrastowym. Na angiogramie pokazuje to wszelkie nieprawidłowości w naczyniach krwionośnych..

Jakie naczynia krwionośne wykazuje angiografia??

Angiografia służy do badania naczyń krwionośnych w różnych częściach ciała, w tym:

• naczynia mózgowe;
• naczynia sercowe;
• nerka;
• oko;
• naczynia szyi;
• kończyny górne i dolne (tj. ręce i nogi).

Rodzaje angiografii

Rodzaje angiografii obejmują:

• angiografia mózgowa (mózg);
• koronarografia (serce);
• angiografia płucna (płuca);
• angiografia nerek (nerki);
• limfangiografia (naczynia limfatyczne);
• angiografia kończyn (rąk lub nóg).

Do czego służy angiografia??

Angiografia pozwala na wykonanie zdjęć rentgenowskich naczyń krwionośnych i narządów wewnętrznych w celu znalezienia przyczyny problemów zdrowotnych.

Zdjęcia rentgenowskie są powszechnie używane do robienia zdjęć twardych lub twardych tkanek, takich jak kości. Krew nie jest wykrywalna na normalnych promieniach rentgenowskich. Jednak wstrzyknięcie środka kontrastowego (ciekłego barwnika) do naczyń krwionośnych pozwala zobaczyć wszelkie blokady lub problemy strukturalne.

Wykrywanie problemów z mózgiem

Angiografia mózgowa sprawdza naczynia krwionośne w głowie i szyi. W szczególności daje dobre wyobrażenie o tętnicach szyjnych (dwóch tętnicach znajdujących się po obu stronach szyi, które dostarczają krew do mózgu). Angiografię mózgową można wykorzystać do:

• badania krwotoku śródmózgowego (krwotoku mózgowego);
• badania stanu naczyń krwionośnych zaopatrujących mózg;
• określić dopływ krwi do guza mózgu (wzrost komórek w mózgu);
• ustalić, czy operacja usunięcia guza jest możliwa.

Znalezienie blokady w naczyniach krwionośnych

Angiografia pokazuje, jak wąskie, nierówne lub zablokowane są naczynia krwionośne. Badanie to służy do identyfikacji chorób, które zmieniają kanały naczyń krwionośnych..

Może to wskazywać na przykład na miażdżycę tętnic, gdy złogi tłuszczu, znane jako płytki, gromadzą się wzdłuż wewnętrznej wyściółki naczyń krwionośnych. W rezultacie naczynia krwionośne stają się sztywne i zwężone, ograniczając przepływ krwi, co powoduje, że ważne narządy przestają działać prawidłowo.

Identyfikacja problemów w tętnicach wieńcowych

Do oceny stanu tętnic wieńcowych stosuje się koronarografię. Tętnice wieńcowe to dwie główne tętnice zaopatrujące serce w krew.

Jeśli koronarografia wykryje zwężone lub zablokowane obszary tętnic wieńcowych, może być zalecane leczenie za pomocą angioplastyki balonowej lub pomostowania tętnic wieńcowych..

Inne zastosowanie

Angiografię można również wykorzystać do:

• wykryć jakiekolwiek krwawienie wewnętrzne;
• Sprawdź naczynia krwionośne w innych ważnych narządach, takich jak nerki, wątroba i aorta (największe naczynie krwionośne ciała), a także kończyny (ręce i nogi)
• wykryć skrzepy krwi (zakrzepica);
• Wykryj wybrzuszenia (tętniaki) na ścianach naczyń krwionośnych spowodowane osłabieniem ścian
• Wykrywaj nieprawidłowości, takie jak guzy nowotworowe i nienowotworowe, torbiele lub wady wrodzone (obecne przy urodzeniu)
• zbadać uraz narządu wewnętrznego.

Angiografia jest często stosowana, aby pomóc lekarzom zdecydować, czy w celu leczenia konieczna jest operacja. Może być również używany do planowania operacji.

Dlaczego potrzebna jest angiografia??

Jeśli masz problemy z krążeniem, lekarz może zalecić wykonanie angiografii, aby znaleźć przyczynę problemu. Wyniki pomogą Ci zdecydować, które opcje leczenia są potrzebne w konkretnym przypadku.

Ponieważ naczynia krwionośne dostarczają krew do każdej części ciała, każda część może być dotknięta problemami z krążeniem. Główne narządy wewnętrzne (serce, mózg i nerki) oraz kończyny (ręce i nogi) są dotknięte zmianą dopływu krwi z powodu blokady lub choroby tętnic (choroba tętnic).

Problemy spowodowane poważną chorobą tętnic obejmują:

• udar mózgu;
• zawał serca;
• zgorzel (śmierć tkanki);
• niewydolność narządów.

Dlatego problemy z krążeniem należy zbadać jak najszybciej. W pierwszej kolejności badany jest stan tętnic, a następnie proponowane są odpowiednie opcje leczenia..

Jak wykonywana jest angiografia?

W przypadku większości dorosłych i starszych dzieci angiografię wykonuje się, gdy osoba nie śpi. Czasami stosuje się środek znieczulający miejscowo, aby znieczulić obszar, w który została wprowadzona igła. U małych dzieci można stosować znieczulenie ogólne.

Procedura angiografii

Przede wszystkim do tętnicy wstrzykuje się płyn kontrastowy (specjalny barwnik). Barwnik nie jest szkodliwy (opuszcza organizm z moczem kilka godzin po zabiegu). Po wstrzyknięciu środka kontrastowego można zobaczyć naczynia krwionośne i wykonać zdjęcie rentgenowskie.

Jeśli badane są tętnice szyjne, wieńcowe lub mózgowe, do tętnicy nogi, ramienia lub pachwiny wprowadza się cewnik (cienki, elastyczny przewód). Często wykorzystuje się tętnicę udową zlokalizowaną w udzie, ponieważ zapewnia ona dobry dostęp do serca i otaczających naczyń krwionośnych..

Przed włożeniem cewnika zwykle stosuje się znieczulenie miejscowe, aby znieczulić obszar wokół miejsca, w którym zostanie wprowadzona igła. Do tętnicy wprowadza się długi, cienki drut z gładkim i zaokrąglonym końcem. Promienie rentgenowskie (fluoroskopia) służą do kierowania go w wybrane miejsce w badanym naczyniu krwionośnym.

Po umieszczeniu prowadnika na swoim miejscu można wprowadzić cewnik wzdłuż prowadnika do naczynia krwionośnego. Po wprowadzeniu cewnika, prowadnik jest usuwany, a środek kontrastowy jest wstrzykiwany przez cewnik do naczyń krwionośnych.

Zabieg nie jest bolesny, ale po wstrzyknięciu kontrastu możesz odczuwać niewielki dyskomfort przez kilka sekund w dotkniętym obszarze.

Po wstrzyknięciu płynu kontrastowego radiolog (specjalista specjalizujący się w obrazowaniu wnętrza ciała) może obejrzeć naczynia krwionośne na monitorze i wykonać serię zdjęć rentgenowskich.

Angiografia zwykle trwa od 20 do 90 minut, w zależności od złożoności egzaminu. Zwykle po zabiegu mogą wrócić do domu tego samego dnia, ale w niektórych przypadkach mogą zostać w szpitalu na noc.

Cyfrowa angiografia odejmująca

Cyfrowa angiografia subtrakcyjna (DSA) wykorzystuje komputerowy sprzęt rentgenowski do robienia zdjęć narządów i naczyń krwionośnych. Podobnie jak w przypadku standardowej angiografii, środki kontrastowe wstrzykuje się do naczyń krwionośnych, aby można je było wyraźnie zobaczyć na zdjęciu rentgenowskim..

Przed zabiegiem egzaminator wyjaśni Ci metodę badania DSA, abyś wiedział, czego się spodziewać. Podczas całej procedury Twój zespół opiekuńczy może obejmować:

• konsultant;
• radiolog (lekarz przeszkolony do wykonywania zdjęć rentgenowskich narządów);
• pielęgniarka;
• technik elektrokardiografu (który będzie monitorował tętno i tętno przez cały czas trwania badania).

Zostaniesz poproszony o położenie się na stole rentgenowskim. Procedura może trwać od 30 minut do trzech godzin, w zależności od używanej metody badania. DSA nie jest bolesna, chociaż podobnie jak w przypadku standardowej angiografii, podczas wstrzykiwania środka kontrastowego może wystąpić pewien dyskomfort.

Sprzęt rentgenowski można obracać o 360 ° i jest używany do uzyskania szeregu złożonych obrazów. Radiolog może poprawiać i edytować obrazy, usuwając wszelkie niepożądane szczegóły otoczenia, tak aby widoczny był tylko kształt zawartości naczyń krwionośnych.

Możesz wrócić do domu tego samego lub następnego dnia.

Angiografia fluorescencyjna

Angiografia fluoresceinowa (FAG) to kolejna forma angiografii, która szczegółowo bada drobne naczynia krwionośne w siatkówce (obszar wrażliwy na światło) z tyłu oka. Jest często używany do badania tylnego odwarstwienia ciała szklistego, które jest schorzeniem oka, które powoduje pękanie i krwawienie z drobnych naczyń krwionośnych w siatkówce.

Przed rozpoczęciem egzaminator wyjaśni Ci procedurę. Poinformuj go o ewentualnych alergiach. Ostrzegaj także lekarzy, jeśli jesteś w ciąży.

Na początku zabiegu otrzymasz krople do oczu, które pomogą rozszerzyć źrenice (powiększyć). Specjalny barwnik, który pojawia się jasno w świetle ultrafioletowym, jest wstrzykiwany do krwiobiegu przez naczynie krwionośne ręki lub nogi..

Po wstrzyknięciu barwnika, gdy wejdzie on do naczyń krwionośnych oka, wykonywana jest seria zdjęć. Oko można również zbadać za pomocą oftalmoskopu (urządzenie ze światłem na końcu, które tworzy powiększony obraz oka). Pozwala to zidentyfikować odchylenia.

Angiografia fluoresceinowa jest bezbolesną procedurą. Jednak podczas wstrzyknięcia może wystąpić nagły przypływ krwi, który utrzymuje się przez kilka sekund. Następnie skóra może wydawać się bladożółta, a mocz jasnozielony. Te działania niepożądane są częste i ustępują po kilku dniach..

Będziesz mógł wrócić do domu tego samego dnia, jednak nie musisz podróżować samodzielnie. Przez krótki czas widzenie będzie zamazane od kropli do oczu i jasnego światła aparatu. Niech ktoś zabierze cię ze szpitala do domu.

Powikłania wynikające z angiografii

Jak w przypadku każdej procedury, badanie to wiąże się z ryzykiem. Dlatego przed podjęciem jakiejkolwiek formy angiografii należy omówić z lekarzem możliwe komplikacje..

Koronarografia

Koronarografia to powszechna procedura, a poważne powikłania są rzadkie. Jednak często mogą wystąpić drobne komplikacje, które obejmują:

• krwawienie i zasinienie w miejscu wstrzyknięcia (zwykle w okolicy pachwiny) jest częste, chociaż powinno się szybko goić;
• uszkodzenie naczyń krwionośnych, które występuje po wprowadzeniu cewnika do serca (chociaż zdarza się to bardzo rzadko);
• reakcja alergiczna na środek kontrastowy (barwnik).

Inne, rzadziej występujące powikłania zabiegu to:

• Arytmia serca (nieregularne bicie serca), która zwykle ustępuje bez leczenia
• uszkodzenie nerek spowodowane przez barwnik;
• zakrzepy krwi, które mogą powodować poważne problemy, takie jak zawał serca lub udar;
• niedociśnienie (niskie ciśnienie krwi);
• nagromadzenie krwi lub płynu wokół serca, które może uniemożliwić jego prawidłowe bicie.

W przypadku koronarografii ryzyko powikłań wzrasta u osób powyżej 75 roku życia. Ryzyko jest również większe u kobiet i osób poddawanych pilnej koronarografii.

Angiografia mózgowa

Podobnie jak w przypadku koronarografii, czasami po koronarografii mogą wystąpić poważne powikłania, ale są one rzadkie.

Krwawienia i siniaki w miejscu wstrzyknięcia są częste, chociaż zwykle goją się szybko.

Późne krwawienie jest rzadkie, ale jako środek ostrożności pacjent będzie monitorowany przez cztery do sześciu godzin po zabiegu.

Poważniejsze powikłania angiografii mózgowej wymieniono poniżej..

• Udar jest najpoważniejszym ryzykiem, ale występuje rzadko. Prawdopodobieństwo udaru powodującego trwały paraliż (osłabienie mięśni) wynosi około jeden na 1000.
• Reakcja alergiczna na lek przeciwbólowy, znieczulający lub barwnik jest również rzadka, a jeśli tak się stanie, alergię zwykle leczy się innymi lekami. Poważne, zagrażające życiu reakcje pojawiają się u około jednej na 50 000 osób.
• Może dojść do zablokowania lub uszkodzenia naczynia krwionośnego w miejscu wstrzyknięcia (pachwinie), co może przejściowo wpłynąć na ukrwienie naczyń kończyn dolnych. Czasami może być konieczna pilna operacja, aby oczyścić zakrzepłe naczynie krwionośne.
• Mogą wystąpić inne, rzadkie powikłania, takie jak zakrzepy krwi, które mogą wystąpić w dowolnym narządzie.

Angiografia naczyniowa: co to jest i jak jest wykonywana, kto jest wskazany do takiego badania

Angiografia pozwala na pełne badanie naczyń krwionośnych, identyfikację zatorów, możliwych ognisk skrzepów, miejsc zwężenia i ścieńczenia ich ścian.

W tym badaniu wstrzykuje się specjalny środek kontrastowy, który jest oświetlany promieniami rentgenowskimi i identyfikuje potencjalne lub rzeczywiste patologie.

Do czego jest przeznaczony

Angiografię można przepisać w następujących przypadkach:

• Trudności w oddychaniu, duszność i nawracający ból w klatce piersiowej.
• Uraz klatki piersiowej lub poprzednia operacja w tym obszarze.
  Badania naczyniowe przed operacją, jeśli to konieczne.
• Obecność wrodzonych patologii, a także pomoc w ich rozpoznaniu, jeśli są podejrzane.
• Zapobieganie i monitorowanie pacjentów, którzy przeszli leczenie chorób serca, tętnic lub żył, jeśli nie osiągnięto pożądanych rezultatów, a objawy utrzymują się lub nasilają.

Angiografia to dość szerokie pojęcie, które obejmuje kilka typów:

• Mózgowy, w którym bada się naczynia mózgu.
• Flebografia, podczas której bada się żyły kończyn w celu zbadania natury przepływu krwi w żyłach.
• Angiografia fluorescencyjna, która bada naczynia gałki ocznej i obszary przyległe.
• Angiografia płucna, która bada sieć naczyniową obu płuc.
• Aortografia piersiowa, w której bada się aortę i jej odgałęzienia (naczynia sercowe).
• Artriografia nerkowa, która bada nerki pod kątem urazów, krwiaków i guzów.

Widoki, MR i CT

Inwazyjna metoda wykorzystania angiografii polega na wprowadzeniu kontrastu (bardzo często w jego roli wykorzystywany jest jod) oraz badaniu rentgenowskim niezbędnych odcinków tętnic i żył. Ta angiografia jest najbardziej dokładna i pouczająca..

Chociaż angiografia nieprzepuszczalna dla promieni rentgenowskich jest uważana za nieco przestarzałą metodę, jest aktywnie stosowana w medycynie i jak dotąd żadna z innych alternatywnych technik nie jest w stanie dostarczyć tak dokładnych informacji, jak inwazyjna.

Nieinwazyjna angiografia wykorzystuje ultradźwięki, tomografię komputerową (CT) i rezonans magnetyczny (MRI). Oczywiście takie metody pozyskiwania informacji mają też swoje zalety..

Pomagają w kompleksowym rozpatrzeniu problemu, ponieważ często choroby naczyniowe nie są izolowane od innych odchyleń od normy i patologii. Czasami są to oznaki poważniejszych chorób. Dlatego angiografia nieinwazyjna to cały kompleks badań, które pozwalają określić wpływ wielu czynników na badane obszary..

Jakie części ciała są badane

Najczęściej angiografię zaleca się w celu zbadania następujących części ciała:

• Mózg. Po wstrzyknięciu kontrastu wykonuje się zdjęcia rentgenowskie głowy w różnych projekcjach. Substancja jest wstrzykiwana dwukrotnie w celu dokładniejszej diagnozy.
• Naczynia wieńcowe serca. Środek kontrastowy wstrzykuje się do żyły udowej lub pachwinowej za pomocą cewnika. Cewnik jest wprowadzany do aorty. Następnie kontrast wstrzykuje się naprzemiennie do lewej i prawej tętnicy wieńcowej.
• Naczynia kończynowe. Podczas badania kończyn górnych substancję wstrzykuje się do tętnic opłucnowych lewej i prawej ręki. Aby określić stan żył kończyn dolnych, wstrzykuje się kontrast tak jak w poprzednim przypadku - przez tętnicę udową lub aortę brzuszną. Fotografię rentgenowską wykonuje się z kilku kątów i pozycji.
• Narządy wewnętrzne. Środek kontrastowy wstrzykuje się do aorty lub do dużych żył, które komunikują się z badanym narządem. Angiografia narządów wewnętrznych jest wskazana w przypadkach, gdy nie jest możliwe określenie charakteru choroby lub istnieją wątpliwości co do prawidłowej lokalizacji naczyń.

Wskazania i przeciwwskazania

Angiografia jest wskazana w następujących przypadkach:

• Choroba zakrzepowo-zatorowa.
• Miażdżyca tętnic.
• Podejrzenie rozwoju torbieli lub guzów.
• Choroby wewnętrzne.
• Określenie obecności chorób serca i jego naczyń.
• Diagnoza patologii siatkówki.
• Zapobieganie powikłaniom w okresie pooperacyjnym.

Przeciwwskazania do tej techniki badawczej:

• Pacjent jest w ciężkim stanie.
• Przebieg jakiejkolwiek choroby w ostrej postaci (ostra niewydolność serca, nerek, wątroby itp.).
• Choroby przenoszone drogą płciową.
• Ogólne osłabienie naczyń krwionośnych i ich skłonność do częstych pęknięć i krwawień.
• Gruźlica.
• Ciężka choroba psychiczna i niezdolność do kontrolowania pacjenta.
• Obecność guzów onkologicznych.
• Ciąża.

Zasady przygotowania

Przed przepisaniem badań rentgenowskich z kontrastem należy:

• Zdaj ogólne i biochemiczne badanie krwi w celu określenia charakteru jej krzepliwości.
• Jeśli to możliwe, na kilka godzin przed zabiegiem zaprzestać spożywania posiłków (z wyjątkiem diabetyków i osób z chorobami nerek).
• Zwiększ spożycie płynów.
• Z groźbą reakcji alergicznych stosuje się leki przeciwhistaminowe.
• Anulowanie leków wpływających na krzepnięcie krwi.

Podczas wykonywania angiografii u dzieci należy zwrócić szczególną uwagę na ich historię chorób przewlekłych i alergii..

Procedura

Algorytm angiografii jest następujący:

1. Wprowadzenie leków przeciwalergicznych.
2. Antyseptyczne leczenie obszaru ciała, do którego zostanie wstrzyknięty środek kontrastowy.
3. Podanie środka znieczulającego miejscowo (najczęściej stosowana lidokaina).
4. Skórę nacina się, aby umożliwić dostęp do tętnicy lub żyły.
5. Ustaw rurkę na odchody - introduktor.
6. Wprowadzono lek, który zapobiega skurczowi naczyń (nowokaina jest stosowana, jeśli nie ma na nią alergii).
7. Cewnik wprowadza się do pustej rurki i przesuwa na początek badanego naczynia (proces jest monitorowany za pomocą RTG).
8. Wprowadzany jest środek kontrastowy, wykonywane jest fotografowanie (aby uzyskać dokładniejsze informacje, proces można powtórzyć kilka razy).
9. Usunięcie cewnika i introduktora.
10. Zatrzymanie krwawienia, jeśli występuje.
11. Nakładanie ciasnego bandaża.

Dowiedz się bardziej szczegółowo, co to jest i jakie wyniki w diagnostyce chorób można uzyskać dzięki angiografii naczyniowej, z tego filmu wideo:

Możliwe komplikacje po wykonaniu

Konsekwencje angiografii obejmują:

• Alergia. Najczęściej występuje na lekach kontrastowych lub przeciwzakrzepowych.
• Obrzęk i zasinienie. Występują w miejscach mikrooperacyjnej interwencji.
• Krwawienie. Ponieważ do organizmu wstrzykiwane są substancje rozrzedzające krew, przez pewien czas po zabiegu krzepnięcie może być niskie..
• Uraz naczyniowy.
• Niewydolność serca. Może się tak zdarzyć, jeśli naruszono technikę zabiegu.

Większości powikłań można uniknąć dzięki szczegółowemu badaniu historii pacjenta, a także prawidłowej technice. Powikłania spowodowane zaburzeniami czynności narządów wewnętrznych należy leczyć natychmiast, stacjonarnie, jeśli objawy wystąpią w pierwszych godzinach po angiografii.

Leczenie rehabilitacyjne i zalecenia dla pacjentów

Stopień wyzdrowienia po badaniach angiograficznych zależy od ich dużej skali. Ogólne zalecenia obejmują:

• Zgodność z odpoczynkiem w łóżku i dietą.
• Brak stresu i szoku.
• Wykluczenie aktywności fizycznej w okresie rekonwalescencji, a zwłaszcza kończyn, jeśli były przedmiotem badań.
• Zapobieganie przyjmowaniu leków przeciwhistaminowych.
• Wizyta u lekarza w przypadku dyskomfortu w miejscu wprowadzenia cewnika lub gwałtownego pogorszenia się stanu.

Zasady dekodowania wyników

Zasady dekodowania wyników przedstawiono w poniższej tabeli..

Jak widać z tabeli ocen, często kilka zauważalnych odchyleń od normy jednocześnie wskazuje na obecność tej samej choroby. Czasami w celu ustalenia dokładniejszej diagnozy stosuje się nieinwazyjną angiografię..

Średnie ceny w Federacji Rosyjskiej i za granicą

Średni koszt przeprowadzenia takiej procedury w Rosji wynosi od 2500 do 10000 rubli. Polityka cenowa takich studiów jest bardzo zmienna, ponieważ lekarz może zamówić dodatkowe studia. Poniżej przedstawiamy średnie ceny za angiografię różnych części ciała.

Angiografia może być wykorzystywana nie tylko jako niezależny kompleks badawczy, ale także jako ważny element w postawieniu trafnej diagnozy. Bardzo często tylko za pomocą takiej procedury można wykluczyć lub zidentyfikować choroby, których nie można ustalić w inny sposób..

Angiografia

Angiografia jest jedną z metod współczesnej diagnostyki. To jest kontrastowe badanie rentgenowskie naczyń krwionośnych. Angiografia znajduje zastosowanie we fluoroskopii, radiografii, tomografii komputerowej, hybrydowych salach operacyjnych (sala operacyjna do obrazowania medycznego). Diagnostyka określa funkcjonalność naczyń krwionośnych, stan obocznego przepływu krwi, długość procesu patologicznego i jego cechy. Co musisz wiedzieć o diagnozie, jakie są wskazania / przeciwwskazania i czy można samodzielnie rozszyfrować diagnozę?

Ogólna charakterystyka badania

Angiografia to naczyniowa metoda diagnostyczna oparta na właściwościach promieniowania rentgenowskiego. Badania mogą być ogólne lub selektywne. Za pomocą ogólnej angiografii można zbadać wszystkie naczynia ludzkiego ciała. Do kontrastowania i wizualizacji niektórych naczyń wymagana jest metoda selektywna.

• Ogólna charakterystyka badania
• Obszary zastosowań angiografii
• Wskazania i przeciwwskazania do zabiegu
• Cechy przygotowania do zabiegu
• Zasada diagnostyczna
• Rozszyfrowanie diagnozy
• Możliwe efekty uboczne

Istnieją dwie metody wykonywania angiografii - tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny. CT pozwala uzyskać wyraźny obraz naczyń krwionośnych, ocenić charakter przepływu krwi. Uzyskane informacje są analizowane za pomocą specjalnych algorytmów rekonstrukcji obrazu. Za pomocą rezonansu magnetycznego, który w przeciwieństwie do TK nie wykorzystuje promieniowania rentgenowskiego, uzyskuje się również obraz naczyń krwionośnych, ale aparat ujawnia zarówno funkcjonalne, jak i anatomiczne cechy przepływu krwi. Wybór metody diagnostycznej uzależniony jest od cech stanu zdrowia pacjenta oraz stopnia uszkodzenia organizmu..

Badanie dzieli się na dwa rodzaje - nakłucie i cewnikowanie. Co to oznacza i którą metodę należy preferować? Nakłucie stosuje się w przypadku naczyń położonych powierzchownie. Środek kontrastowy można wstrzykiwać bezpośrednio przez specjalną strzykawkę.

Środek kontrastowy to lek, który wstrzykuje się do narządu / krwiobiegu / jamy ciała. Zapewnia wzmocnienie kontrastu (barwienie) do badań radiologicznych. Substancja pomaga uwidocznić łożysko naczyniowe, wewnętrzną ulgę naczyń.

Istnieją dwie duże grupy środków kontrastowych - zawierające jod (rozpuszczalne w wodzie lub w tłuszczach) i nierozpuszczalne w wodzie. Do angiografii stosuje się środki kontrastowe zawierające jod. Są podzielone na substancje jonowe i niejonowe. Niejonowy środek kontrastowy nadaje się do podawania donaczyniowego i jest uważany za najbezpieczniejszy. Przewyższa leki jonowe pod względem mniejszego ryzyka działań niepożądanych i niższych kosztów.

Drugim rodzajem angiografii jest cewnikowanie. Metodę stosuje się, jeśli badana tętnica lub żyła znajduje się głęboko pod skórą. Przed rozpoczęciem diagnozy lekarz wstrzykuje pacjentowi znieczulenie. Następnie wykonuje się nacięcie na skórze / tkance podskórnej, znajduje żądane naczynie i wprowadza do niego introduktor. Wprowadzacz to cienka plastikowa rurka o średnicy 10 cm lub mniejszej. Wewnątrz rurki umieszcza się cewnik i inne niezbędne narzędzia. Wprowadzacz służy do ochrony naczyń przed różnymi urazami. Sam cewnik wygląda jak długi cienki wąż. Za jego pośrednictwem środek kontrastowy jest podawany do określonego naczynia.

Jak tylko lek zawierający jod dostanie się do środka, rozprzestrzenia się wraz z przepływem krwi w następującej kolejności: duże tętnice - małe tętniczki - naczynia włosowate - małe żyłki - duże żyły. Podczas gdy substancja przemieszcza się przez ludzkie ciało, urządzenie wykonuje serię promieni rentgenowskich. To właśnie te obrazy są celem diagnozy - według nich lekarz określa normy i patologie naczyń. Szybkość, z jaką środek kontrastowy rozprzestrzenia się, wskazuje na szybkość przepływu krwi. Wszystkie otrzymane informacje są rejestrowane na nośniku cyfrowym i przekazywane pacjentowi. Wyniki badań mogą być również potrzebne innym specjalistom.

Lekarz stara się jak najszybciej wykonać angiografię, aby zmniejszyć ekspozycję pacjenta na promieniowanie rentgenowskie.

Obszary zastosowań angiografii

Diagnostyka znajduje zastosowanie w następujących dziedzinach medycyny:

• onkologia (do wykrywania nowotworów nowotworowych / ich przerzutów, w których tworzy się rozgałęziona sieć naczyń włosowatych);
• neurologia (do wykrywania tętniaka, krwiaka, onkologii, krwawienia w naczyniach mózgu);
• flebologia (w celu określenia miejsca zwężenia / zablokowania żył, ich wad wrodzonych, patologii miażdżycowych lub zakrzepów);
• pulmonologia (w celu identyfikacji wad rozwojowych płuc lub źródeł krwawienia);
• chirurgia naczyniowa (stosowana podczas przygotowań do operacji na naczyniach w celu wyjaśnienia ich budowy, lokalizacji i cech).

Wskazania i przeciwwskazania do zabiegu

Lekarze zalecają zastąpienie angiografii TK angiografią MRI lub USG tylko wtedy, gdy zabieg może poważnie pogorszyć stan pacjenta lub spowodować komplikacje. Diagnostyka rentgenowska jest bezwzględnie przeciwwskazana u kobiet w ciąży, ponieważ promieniowanie może powodować wady i nieprawidłowości płodu w normalnym przebiegu ciąży. Ponadto przeciwwskazania obejmują:

1. Ostre choroby zakaźne / zapalne. W przypadku angiografii ryzyko przedostania się bakterii i wirusów do krwi jest najwyższe. Zwiększy to ryzyko infekcji naczyniowej, ropienia w miejscu wprowadzenia cewnika.
2. Ciężka niewydolność serca. Diagnostyka wpływa na ciśnienie krwi i może powodować jego gwałtowne skoki, co jest niepożądane w przypadku chorób serca. Dodatkowo pacjent może stać się pobudzony, co spowoduje przerwy w czynności serca.
3. Zaburzenia czynności nerek / wątroby (w tym zdekompensowane). Lek zawierający jod oddziałuje na nerki, a dokładniej na wydalanie moczu, podczas gdy środek kontrastowy jest zatrzymywany w organizmie. Co więcej, połączenie stresu i środka kontrastowego może prowadzić do śpiączki wątrobowej..
4. Indywidualna nietolerancja leku. Pacjent z alergią na jod może doświadczyć ciężkiej reakcji alergicznej w postaci toksycznego pęcherzowego zapalenia skóry, wstrząsu anafilaktycznego lub obrzęku Quinckego.
5. Zaburzenia krzepnięcia krwi. Przy zwiększonym krzepnięciu krwi istnieje wysokie ryzyko krzepnięcia krwi, przy zmniejszonym krzepnięciu krwi, ryzyko krwawienia.
6. Patologia psychiczna. Podczas angiografii pacjent nie śpi. Ponadto musi przestrzegać niektórych zaleceń lekarzy, stale informować o swoim zdrowiu i uczuciach. Osoba chora psychicznie nie może tego zrobić, a dodatkowy stres tylko pogorszy sytuację..
7. Zakrzepowe zapalenie żył. Środek kontrastowy może nasilać proces zapalny w żyłach i powodować zablokowanie naczynia / oddzielenie skrzepu krwi.

Cechy przygotowania do zabiegu

Przed diagnostyką wyklucza się obecność przeciwwskazań, wykonuje się fluorografię, elektrokardiografię w celu śledzenia stanu pacjenta. Dwa tygodnie przed angiografią należy całkowicie wykluczyć alkohol, aby nie zniekształcić ogólnego wyniku. W niektórych przypadkach lekarz wykonuje nawilżenie (nasycenie organizmu płynem) w celu rozcieńczenia środka kontrastowego, ułatwienia jego wydalania z organizmu i zminimalizowania szkodliwego wpływu na wątrobę.

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej, lekarz przepisuje leki przeciwalergiczne bezpośrednio przed zabiegiem. Na 4 godziny przed angiografią nie należy spożywać pokarmu i różnych płynów. Przed badaniem pacjent musi zdjąć biżuterię, usunąć wszystkie metalowe przedmioty, ponieważ uniemożliwiają swobodny przepływ promieni rentgenowskich. Następnie specjalista określa obszar przejścia, goli włosy na skórze tego obszaru i oczyszcza obszar interwencji..

Przed przystąpieniem do angiografii lekarz musi uzyskać pisemną zgodę pacjenta na zabieg..

Zasada diagnostyczna

Angiografię, niezależnie od rodzaju i obszaru diagnozy, przeprowadza się według jednego schematu. Najpierw lekarz wstrzykuje domięśniowo środek uspokajający i przeciwhistaminowy. Są niezbędne do ogólnego zmniejszenia lęku, zapobiegając patogennej reakcji na środek kontrastowy. Obszar skóry (pod którym znajduje się niezbędne naczynie) jest leczony lekiem antyseptycznym, środek znieczulający wstrzykuje się podskórnie, a następnie wykonuje się małe nacięcie.

W nacięcie wprowadza się introduktor i cewnik. Specjalny roztwór jest wstępnie wstrzykiwany do badanego naczynia, aby zapobiec skurczowi i zminimalizować drażniący efekt środka kontrastowego. Cewnik przesuwa się przez introduktor do żądanego naczynia pod kontrolą aparatu rentgenowskiego. Po osiągnięciu celu przez cewnik wstrzykuje się środek kontrastowy i wykonuje się obrazowanie. W niektórych przypadkach ten krok powtarza się 2-3 razy..

Po zebraniu informacji cewnik i osłonkę wyjmuje się z ciała. Następnie lekarz zatrzymuje krwawienie (otwiera się z powodu urazu naczynia rurką), zakłada sterylny bandaż uciskowy i instruuje. Przez kolejne 6-10 godzin po zabiegu należy obserwować leżenie w łóżku, aby zminimalizować ryzyko powstania zakrzepów.

Rozszyfrowanie diagnozy

Wyniki angiografii powinien interpretować doświadczony specjalista - radiolog. W przypadkach kontrowersyjnych konieczna jest konsultacja z innym specjalistą - chirurgiem naczyniowym. Nie przepisuj sobie leczenia i nie próbuj diagnozować stanu za pomocą informacji w Internecie. Postępuj zgodnie z zaleceniami lekarza i postępuj zgodnie z kursem terapeutycznym.

Możliwe efekty uboczne

• Dlaczego nie możesz sam przejść na dietę
• 21 wskazówek, jak nie kupować nieaktualnego produktu
• Jak zachować świeżość warzyw i owoców: proste sztuczki
• Jak pokonać głód cukru: 7 nieoczekiwanych potraw
• Naukowcy twierdzą, że młodość można przedłużyć

Efekty uboczne zależą od wybranej techniki i obszaru badań. Spójrzmy na niektóre przejawy z konkretnymi przykładami. Podczas angiografii naczyń mózgowych / kończynowych pacjent jest znieczulony. Jest to konieczne do znieczulenia miejsca wprowadzenia cewnika i introduktora. Pacjent nie odczuje bólu podczas wprowadzania cewnika, ponieważ wewnętrzna ściana naczynia pozbawiona jest receptorów bólu. Po podaniu substancji zawierającej jod pacjent może poczuć metaliczny posmak w ustach, ciepło lub narastające uczucie ciepła, które stopniowo pokrywa całe ciało. Najczęściej objawy ustępują samoistnie w ciągu kilku minut..

W przypadku angiografii naczyń wieńcowych możliwe jest uczucie ciepła. Najwyższą temperaturę odnotowuje się na twarzy. Jeśli cewnik dotknie ścian serca, rytm serca jest nieprawidłowy, a ciśnienie krwi spada, więc pacjent może odczuwać lekki dyskomfort, zawroty głowy, kaszel lub nudności. Te objawy uboczne wymagają korekty. Powiedz swojemu lekarzowi, jak się czujesz i postępuj zgodnie z jego instrukcjami..

W praktyce medycznej po angiografii rzadko występują skutki uboczne. Najważniejsze jest śledzenie przeciwwskazań, identyfikacja grupy ryzyka i przeprowadzanie diagnostyki tylko pod kierunkiem lekarza. Zwykle lek zawierający jod jest naturalnie wydalany z organizmu. Wydalanie odbywa się przez nerki i trwa od 1 do 1,5 dnia (średnia szybkość może się zmieniać). Eksperci twierdzą, że proces ten można przyspieszyć, zwiększając ilość przyjmowanych płynów. Bezpośrednio po angiografii pacjentka potrzebuje odpoczynku w łóżku. Okres rekonwalescencji może być inny dla każdej grupy pacjentów. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z lekarzem.

Angiografia jest znana od XX wieku, ale dopiero niedawno weszła do codziennej praktyki. Teraz metoda pomaga identyfikować, zapobiegać i wybierać jakościowe metody leczenia chorób układu naczyniowego. Koszt diagnostyki różni się w zależności od techniki, badanego obszaru oraz wybranej placówki medycznej. Badanie jest przepisywane przez lekarza prowadzącego na podstawie stanu pacjenta i potrzeb organizmu. Postępuj zgodnie z kursem terapeutycznym i bądź zdrowy.

Angiografia

Treść artykułu:

Angiografia jest jedną z metod szczegółowego badania naczyń krwionośnych poprzez wprowadzenie środka kontrastowego, który jest widoczny na zdjęciu po wystawieniu na działanie promieni rentgenowskich. Środek kontrastowy dostaje się do organizmu przez cewnik włożony do naczynia krwionośnego, które jest połączone z miejscem badania.

Podczas zabiegu stosuje się znieczulenie miejscowe, ewentualnie środek uspokajający. W przypadku wprowadzenia cewnika do tętnicy, po wyjęciu wszystkich narzędzi medycznych należy mocno docisnąć przez około 20 minut w celu uniknięcia krwawienia. Ponadto, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia krwotoku, pacjenci muszą leżeć w łóżku przez kilka godzin..

Obszar zastosowań

Angiografia umożliwia analizę ogólnego obrazu stanu układu krążenia: przepływu krwi, funkcjonalności, częstości zmian patologicznych. Znajduje zastosowanie w tomografii komputerowej, operacyjnej hybrydzie, w radiografii.

Wyróżnia się następujące rodzaje angiografii:

• odejmowanie cyfrowe;
  
• tomografię komputerową;
  
• rezonans magnetyczny;
  
• fluorescencyjny.

Angiografia jest szeroko stosowana w przypadkach, w których nie uzyskuje się wystarczających informacji podczas konwencjonalnego badania ultrasonograficznego naczyń krwionośnych. Ta metoda badawcza ma zastosowanie w różnych gałęziach medycyny, co pozwala na trafne zdiagnozowanie pacjenta..

Branże zastosowania:

• okulistyka;
  
• onkologia;
  
• neurologia;
  
• pulmonologia;
  
• chirurgia naczyniowa;
  
• flebologia.

• obturacyjna choroba naczyniowa;
  
• tętniaki (patologiczne rozszerzenie naczyń);
  
• malformacje tętniczo-żylne;
  
• krwawiące naczynia;
  
• obecność naczyń krwionośnych w nowotworach złośliwych.

Wskazania i przeciwwskazania

Angiografia pozwala szczegółowo zbadać cały układ krążenia: naczynia limfatyczne, żyły, aortę, tętnice. Z tego powodu potrzeba tego zabiegu jest niezwykle ważna dla pacjentów z następującymi chorobami:

• choroba niedokrwienna serca (ze zwężeniem i zablokowaniem tętnic serca);
  
• zatarcie miażdżycy;
  
• zapalenie wsierdzia naczyń kończyn dolnych (zwężenie i zablokowanie tętnic nóg);
  
• miażdżyca gałęzi łuku aorty;
  
• tętniaki;
  
• zakrzepica tętnicza i zator (niedrożność tętnic z powodu zablokowania przez skrzepy krwi);
  
• Zakrzepica żył;
  
• zakrzepowe zapalenie żył powierzchownych kończyn górnych i dolnych;
  
• zatorowość płucna;
  
• ściskanie naczynia z zewnątrz;
  
• uszkodzenie naczyń.

Diagnostyka tego typu znajduje również zastosowanie jako metoda kontroli pooperacyjnej. Oprócz bezpośrednich wskazań do angiografii istnieje również szereg przeciwwskazań, do których zalicza się następujące czynniki: alergia na substancje zawierające jod, ciąża, niewydolność nerek i serca, zaburzenia psychiczne, choroby zakaźne, zaburzenia krzepnięcia krwi.

Przygotowanie do angiografii

Przed wykonaniem angiografii lekarz prowadzący musi uzyskać pisemną zgodę pacjenta na przeprowadzenie tego typu diagnozy. Musisz także wskazać wszystkie reakcje alergiczne organizmu na tę lub inną substancję, jeśli takie istnieją. Wskaż leki, które pacjent przyjmuje codziennie. Aby uniknąć reakcji alergicznych, pacjentowi można przepisać leki przeciwalergiczne.

Przed angiografią tomografii komputerowej wykonywany jest dodatkowy zabieg - premedykacja z beta-blokerami, która może znacznie spowolnić tętno.

Przed zabiegiem pacjent musi być nasycony płynem (wykonuje się nawodnienie), co przyczynia się do szybkiego usunięcia z organizmu kontrastowego środka kontrastowego..

Na kilka dni przed zabiegiem pacjent musi całkowicie zrezygnować z ostrych i tłustych potraw, wszelkiego rodzaju produktów mącznych, a 14 dni przed angiografią - od palenia i alkoholu. W dniu diagnozy, na kilka godzin przed rozpoczęciem badania, nie należy przyjmować pokarmu. Wszystkie produkty metalowe i inne przedmioty powinny zostać usunięte.

Angiografia

Angiografię wykonuje się ambulatoryjnie. Pacjenta umieszcza się na stole angiograficznym podłączonym do monitora kardiologicznego.

Angiografię można wykonać na dwa sposoby: nakłucie (nakłucie) lub cewnikowanie (prowadzenie cewnika).
Pierwsza opcja badania obejmuje zabieg nakłucia tętnicy za pomocą igły o dużym prześwicie. Nakłucie wykonuje się w miejscu nacięcia o długości 3-4 mm. Igła jest następnie używana do włożenia metalowej prowadnicy, która jest przesuwana do określonego miejsca. Jego stopniowy ruch wzdłuż statku jest rejestrowany dzięki telewizji rentgenowskiej. Pod koniec operacji przewodnik jest usuwany z korpusu.

Szereg leków jest wstrzykiwanych do wcześniej zainstalowanego cewnika żylnego (zwykle w żyle łokciowej):

• leki przeciwhistaminowe;
  
• środki uspokajające;
  
• środki przeciwbólowe.

Dopiero potem, z określoną szybkością, wstrzykuje się nieprzepuszczającą promieni rentgenowskich substancję na bazie jodu o objętości około 100 ml. Cały proces wstrzykiwania płynu kontrastowego jest rejestrowany za pomocą serii promieni rentgenowskich. Wraz z pełnym rozprzestrzenieniem się substancji w układzie naczyniowym naczynia stają się bardziej przejrzyste.

Na miejsce nakłucia lub cewnik nakłada się sterylny bandaż, który należy przechowywać przez około jeden dzień. Po zakończeniu zabiegu radiolog za pomocą rekonstrukcji komputerowej przeanalizuje dane o stanie badanych naczyń.

Angiografia CT

Angiografia TK jest radiologicznym badaniem kontrastu rentgenowskim wykonywanym w przypadku przeciwwskazań do wykonania MRI. Ten rodzaj diagnozy polega na analizie trójwymiarowego obrazu układu naczyniowego organizmu w przekrojach i warstwach..

Nowoczesne technologie umożliwiają diagnozowanie naczyń krwionośnych na podstawie wyników uzyskanych z jednej sesji. Takie prawdopodobieństwo wyniku badania jest możliwe dzięki dużej rozdzielczości obrazów wyświetlanych przez tomograf.

W przypadku angiografii TK w trójwymiarowej macierzy można zbadać:

• aorta;
  
• tętnice nerkowe;
  
• tętnice szyjne;
  
• przeszczepy tętnicze;
  
• tętnice trzewne;
  
• tętnice kończyn dolnych;
  
• tętnice pachwinowe;
  
• tętnica podobojczykowa.

• funkcjonalna niewydolność nerek;
  
• zaburzenia w tarczycy;
  
• ciąża;
  
• reakcja alergiczna na leki zawierające jod.

W ten sposób badanie naczyń pacjenta można przeprowadzić metodą nieinwazyjną, bez nakłuć.

Cyfrowa (cyfrowa) angiografia odejmowania

Cyfrowa angiografia subtrakcyjna to metoda obrazowania układu naczyniowego polegająca na wstrzyknięciu dotętniczego lub dożylnego środka kontrastowego. Ten rodzaj badania pozwala bardziej szczegółowo, dzięki komputerowej obróbce i odejmowaniu (wykluczaniu) obiektów, które nie mają wartości diagnostycznej, na przeprowadzenie badania naczyń krwionośnych.

Duża ekspansja uzyskanych obrazów pozwala na użycie mniejszej ilości środka kontrastowego i prowadzenie go w miejscach bardziej oddalonych od badanego obszaru. Angiografia tego typu ma niezaprzeczalną zaletę - różnice w kontraście są wyraźniejsze w uzyskanych obrazach, co przyczynia się do dokładniejszego rozpoznania choroby..

Istnieją trzy główne grupy modyfikacji DSA, w zależności od tego, która zmienna fizyczna jest używana podczas odejmowania obrazu:

• czas;
  
• energia;
  
• głębokość.

W przypadku użycia jednej zmiennej do uzyskania ostatecznego obrazu, wyjątek będzie cytowany jako „odejmowanie pierwszego rzędu”, jeśli dwa lub więcej - „odejmowanie drugiego rzędu” (hybryda).

Na szczególną uwagę zasługuje zasada odejmowania czasu, która składa się z kilku poddziałów:

• tradycyjna angiografia subtrakcyjna;
  
• metoda integralna,
  
• odpowiednia filtracja;
  
• filtracja powrotna.

Głównym zadaniem tymczasowego wykluczenia jest wykonanie serii obrazów od momentu wizualizacji środka kontrastowego na monitorze, aż do całkowitego zniknięcia. Ostateczny obraz powstaje z różnicy pomiędzy obrazami o największej gęstości wizualizacji i tzw. „Maską” - obrazem bez środka kontrastowego. Ta zasada jest podstawą tradycyjnego DSA, wszystkie pozostałe działy odnoszą się do jego zmodyfikowanych wersji, które różnią się liczbą obrazów potrzebnych do diagnozy.

Metoda integralna opiera się na różnicy między obrazami „maskującymi” a obrazami z wstrzyknięciem środka kontrastowego. Obrazy z wibracjami naczyniowymi, które zakłócają diagnozę, usuwa się za pomocą odpowiedniej filtracji.

Filtrowanie rekurencyjne polega na porównaniu serii fragmentów składających się z dwóch następujących po sobie obrazów.

Istotą odejmowania hybrydowego jest zwalczanie obrazowania ruchów tkanek miękkich i narządów znajdujących się w sąsiedztwie badanych naczyń (bicie serca, odruch połykania). Obrazy DSA można generować w rekonstrukcji naczyniowej kodowanej kolorami 3D.

Ten rodzaj angiografii nie pozwala na określenie potrzeby operacji..

Angiografia fluorescencyjna

Angiografia fluorescencyjna to metoda badania dna oka, która pozwala na badanie naczyń i naczyń włosowatych siatkówki, dna przedniego i naczyniówki.

Nadzór fotograficzny lub wideo umożliwia okulistowi śledzenie przepływu środka kontrastowego (fluoresceiny) przez naczynia, co daje jasny obraz ich stanu.

Procedura:
1. Wkraplanie kropli rozszerzających źrenicę
2. Dożylne wstrzyknięcie barwnika (fluoresceiny)
3. Barwnik przechodzi przez układ naczyniowy organizmu do naczyń oka
4. Sprawdzenie obecności barwnika w oku
5. Robienie zdjęć

Rozprzestrzenianie się barwnika po całym ciele kontrolowane jest przez specjalnie zaprojektowany sprzęt, który kieruje wiązkę światła o określonej fali na badaną gałkę oczną, a środek kontrastowy zaczyna świecić.

Jeśli barwnik w niektórych miejscach nie świeci dostatecznie dobrze, wycieka - w tym miejscu dochodzi do naruszenia pracy naczyń krwionośnych.

Do fotografowania naczyń dna służy precyzyjny aparat. Uzyskane obrazy przechodzą przez system obrazowania i dopiero wtedy okuliści mogą analizować zmiany w układzie naczyniowym.

Główną zaletą angiografii fluorescencyjnej jest wysoki wskaźnik czułości, który umożliwia badanie gałęzi naczyń włosowatych, nabłonka barwnikowego. Ten rodzaj badania pozwala zdiagnozować następujące choroby: retinopatię cukrzycową, zamknięcie żył siatkówki.

Najczęstszymi wskazaniami do angiografii fluoresceinowej są cukrzyca i zwyrodnienie plamki żółtej..

Dekodowanie wyników angiografii

Dekodowanie wyników angiografii odbywa się na podstawie badania naczyń i można wykryć szereg patologii związanych z funkcjonowaniem układu sercowo-naczyniowego pacjenta:

• obecność miejsc zwiększonych przebarwień, luminescencji wskazuje na naruszenie drożności żyły lub błony epiretinalnej. Istnieje możliwość rozwoju angiogenezy;
  
• obszary o słabym blasku mogą wskazywać na tętniaki;
  
• uwolnienie barwnika lub środka kontrastowego poza ściany naczyń krwionośnych wskazuje na ich uszkodzenie;
  
• zmiana szybkości przepływu krwi (spowolnienie lub całkowity brak) wskazuje na zablokowanie naczyń krwionośnych.

Obecność różnych powikłań lub jakichkolwiek początkowych stadiów choroby może stwierdzić tylko doświadczony lekarz, dlatego nie należy samodzielnie odczytywać wyników angiografii i diagnozy.

Możliwe komplikacje

Najczęstszym powikłaniem w angiografii jest wypływ środka kontrastowego poza badany obszar (do tkanek miękkich, sąsiednich narządów). Wstrzyknięcie zwiększonej dawki barwnika może spowodować uszkodzenie skóry i warstw podskórnych, ponieważ już samo wstrzyknięcie niesie ze sobą prawdopodobieństwo wystąpienia obrzęku, krwiaków i bólu w tym obszarze..

Poważniejszym powikłaniem jest reakcja alergiczna na środek kontrastowy. W większości przypadków objawia się wystarczająco szybko, z charakterystycznym swędzeniem i zaczerwienieniem w miejscu wstrzyknięcia, może pojawić się obrzęk i duszność..

Angiografia ma negatywny wpływ na nerki. Rzadko zdarzają się przypadki zamknięcia światła tętnicy przez skrzeplinę, wstrząs, infekcję, śmierć.

Ogólne ryzyko powikłań po koronarografii lub w jej trakcie nie przekracza 5%.